امام مهدی (عج) اولین آیه سوره مریم را به امام حسین (ع) تأویل نموده است . سعد بن عبدالله قمی گوید : به امام عصر عرض کردم : ای فرزند رسول خدا ! تأویل آیه « کهیعص» چیست؟ فرمود: « این حروف از اخبار غیبی است که خداوند زکریا را از آن مطلع کرده و سپس داستان آن را به حضرت محمد (ع) باز گفته است » .
زکریا از پروردگارش در خواست کرد که نام پنج تن مقدس را به وی بیاموزد . خداوند ، جبرئیل را بر او فرو فرستاد و آن اسامی پاک را به او آموخت. زکریا (ع) چون نام های محمد، علی، فاطمه و حسن (علیهم السلام) را یاد می کرد ، اندوهش برطرف می شد و گرفتاریش از بین می رفت و چون حسین (ع) را یاد می کرد، بغض و غصه ، گلویش را می گرفت و می گریست و مبهوت می شد . روزی گفت: بارالها چرا وقتی آن چهار نفر را یاد می کنم، آرامش می یابم و اندوهم برطرف می شود، اما وقتی حسین (ع) را یاد می کنم ، اشکم جاری می شود و ناله ام بلند می شود ؟ خدای تعالی او را از این داستان آگاه کرد و فرمود: « کهیعص» ؛ «کاف»اسم کربلا، « هاء» رمز شهادت عترت طاهره است ، و « یاء» نام یزید قاتل حسین (ع)، « عین» اشاره به عطش و« صاد» نشان صبر او است.
زکریا (ع) چون این مطلب را شنید نالان و غمین شد . او گریه و ناله سر می داد و چنین نوحه گفت: بارالها از مصیبتی که برای فرزند بهترین خلایق خود تقدیر کرده ای دردمندم . خدایا آیا جامه این مصیبت را بر تن علی (ع) و فاطمه (س) می پوشانی؟! آیا این غم را بر ساحت آنان فرود می آوری؟ بعد از آن گفت : بارالها ! فرزندی به من عطا کن تا در پیری چشمم به او روشن شود و او را وارث و وصی من قرار ده ، آنگاه مرا دردمند او گردان؛ هم چنان که حبیبت محمد(ص) را دردمند فرزندش گرداندی .
خداوند حضرت یحیی (ع) را به او بخشید و او را دردمند وی ساخت. لذا بین امام حسین (ع) و حضرت یحیی نیز شباهت هایی وجود دارد ؛ مانند اینکه هر دو شش ماهه به دنیا آمدند و نحوه شهادت هم شبیه به هم دیگر است ، یعنی شقی ترین فرد سر مقدس آنان را از تن جدا نمود و برای فرد ناپاکی هدیه فرستاد و او نیز سر مقدس را داخل طشت طلا گذاشت.
یک آیه ، دو نشانه
در قرآن آیاتی وجود دارد که به سومین امام و نیز آخرین امام تأویل شده است :
وَلاَ تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ مَن قُتِلَ مُظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَاناً فَلا یُسْرِف فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کَانَ مَنصُوراً[1]
« کسی را که خداوند خونش را حرام شمرده، به قتل نرسانید مگر به حق و آن کسی که مظلوم کشته شده ، برای ولیش سلطه ( حق قصاص) قرار دادیم، اما در قتل اسراف نکند؛ چرا که مورد حمایت است».
در تأویل این آیه شریفه به امام حسین (ع) و امام مهدی (عج) شش رویات وارد شده است.[2] مانند روایت امام رضا (ع) که فرمودند : این آیه درباره امام حسین و مهدی (عج) نازل شده است .
محمد رضا فؤادیان . خانه خوبان ، شماره 38، دی ماه 1390
.
[1]. اسراء ، 33
[2]. .بحار الأنوار ج44 ؛ ص218
