خانواده و شغل حق بانوان است

سکینه عمرانی- نماینده مجلس 

حضور ۶۰ درصدی بانوان در دانشگاه ها و کسب مدارک تحصیلی ، نشان از تقاضای حضور در عرصه اقتصادی دارد. بانوان با کسب مدارک تحصیلی بالا توقع دارند صاحب شغلی درآمدزا باشند و بتوانند سهمی در چرخه اقتصادی خانواده خود ایفا کنند. گرچه تفکرات غربی مقداری جامعه اسلامی ایران را تحت تاثیر قرار داده است. بانوانی که چند سال از عمر خود را صرف تحصیل می کنند، از دولت انتظار دارند شرایطی فراهم کند تا بتوانند از ثمره زحمات خود بهره بگیرند، این درحالیست که عدم فراهم کردن بازار کار مناسب برای بانوان باعث ورود برخی افراد سوء‌استفاده‌گر به میدان می‌شود. اینکه بانوان در اقتصاد خانواده سهمی داشته باشند توقع بجایی است و دولت هم باید این توقع را برآورده کند.

 

ما در فراکسیون زنان با وزیر کار در این رابطه جلسه ای داشتیم و خواستار ارائه طرحی برای اشتغال خانگی بانوان بودیم. زیرا معتقدیم در صورتی که اشتغال خانگی گسترش پیدا کند، هیچ خانمی حاضر به بیکاری نخواهد بود. در این صورت بانوان هم اعتماد به نفس بیشتری دارند و هم در پروسه درآمدزایی نقش ایفا کرده و از لحاظ اقتصادی دستشان در جیب خودشان است، لذا احساس بهتری به خانه و خانواده دارند. بنابراین انتظار شغل از سوی بانوان کاملا عمومی و منطقی است. تقاضای کار به معنی اینکه سهمی در اقتصاد خانه داشته باشند، مطالبه عمومی بین خانم‌هاست.

 

احساس می کنم بسیاری از خانم‌ها تمایل دارند شغلی داشته باشند که در کنار آن به امورات خانه رسیدگی کنند و به فرزندانشان برسند. چراکه هیچ مادری نمی پسندد که از فرزند خود دور بیفتد. تا سن پیش از دبستان فرزند به حضور مادر نیاز دارد. از سویی به خاطر مشکلات اقتصادی طلب اینکه مادران بتوانند سهمی در اقتصاد خانه داشته باشند خواست عمومی است. اما در این میان نباید نگاه‌های کاسب کارانه به زن را نادیده گرفت. علیرغم اینکه تعالیم دینی جایگاه رفیعی برای خانواده قائل است، اما با این وجود متاسفانه در بسیاری از جاها این نگاه‌ها وجود دارد. نمونه آن را در آگهی های اشتغال می‌توان دید.

 

وقتی منشی خانم می خواهند صراحتا اعلام می کنند، منشی خانم، با بیان مشخصات ظاهری. این موضوع اکنون در کشور عمومیت دارد و برگرفته از نگاه کاسب کارانه است. این نوعی تحقیر برای خانم‌هاست که برای فروش و مشتری بیشتر از حضور خانم ها استفاده کنند. این معضل باید با حضور تئوریسین‌هایی که تفکر اسلامی را باور داشته باشند راهکارشناسی شود. به جای اینکه برای الحاق به کنوانسیون رفع تبعیض از زنان بوق و کرنا و تبلیغات راه بیندازیم از مسیر منطق وارد شویم. اول باید جایگاه زن را مشخص کنند و راهکاری برای حضور بانوان در کنار فرزندانشان بیابند، زیرا اگر مسائل زنان را جدای از خانواده مطرح کنیم اشتباه کرده ایم.

 

من به عنوان یک زن شاغل به خاطر کار از فرزندم فاصله گرفته ام و این خلأ را کاملا احساس می کنم. بنابراین فکر می کنم یک زن در کنار خانواده معنی پیدا می کند. از این رو فراکسیون زنان طرحی را ارائه کرده که در مراکزی که خانم ها مشغول به کار هستند، مهدکودک نیز وجود داشته باشد تا مادر و فرزند از یکدیگر دور نباشند. این طرح در فراکسیون زنان مجلس با حضور کارشناسان بررسی و در کنار طرح های حمایتی دیگر از بانوان به کمیسیون های مربوطه ارجاع شده‌است.

 

طرح هایی که از سوی فراکسیون زنان ارائه می شود در کمیسیون های اجتماعی و فرهنگی بررسی شده و به صحن می روند. اغلب برخی اوقات بی توجهی به طرح های ویژه بانوان، باعث می شود که به کل از مرکز توجه دور شده و به مرحله تصویب نرسد. نمونه آن طرح محاسبه خانه داری به عنوان شغل بود که در فراکسیون و کمیسیون مصوب شد اما به دلیل کم‌کاری دولت در مجلس رای نیاورد.

منبع: http://www.iranzanan.com/ شبکه ایران زنان